پیشگیری از جذب چربی غذا با سیلیس
به گزارش كوتاه كننده لینك یك مطالعه جدید از محققان دانشگاه استكهلم به آینده ای اشاره دارد كه افزودن یك مكمل كوچك می تواند بدن را از فرآوری و جذب چربی در هر وعده غذایی معین متوقف نماید.
به گزارش كوتاه كننده لینك به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، علاوه بر جستجوی راه هایی برای افزایش متابولیسم چربی و افزایش درك از ژنتیك افزایش وزن، یكی از طریق های اصلی تحقیق درباره چاقی شامل كوشش برای تشویق مردم به مصرف كمتر چربی است. اما بهتر است كه این مشكل را از زاویه دیگری برطرف نماییم. مثلا چه می شود اگر راهی برای خوردن هر آنچه كه می خواهیم وجود داشته باشد اما معده مان چربی ها و قندها را جذب نكند؟
تعدادی از پژوهشگران سوئدی با استفاده از ذرات سیلیس(silica) راهی برای انجام این كار پیدا كرده اند.
محققان می گویند با استفاده از ذرات سیلیس كاملاً مهندسی شده می توان جذب انرژی غذاهای پرچرب را كم كرد و در حال آزمایش این روش در آزمایشات انسانی هستند.
"توره بنگسون" سرپرست این مطالعه از دانشگاه استكهلم می گوید: ما یك رویكرد نوآورانه جایگزین را درپیش گرفته ایم.
ذرات متخلخل سیلیس معروف به "MSP" نوعی ذرات سیلیس مصنوعی قابل هضم هستند كه با سطح بزرگ و طیف وسیعی از اندازه های منافذ قابل تولید هستند.
تحقیقات قبلی نشان داده است كه MSPها می توانند هنگام اضافه شدن به رژیم غذایی استاندارد حیوانات، سبب كاهش وزن در موش های چاق شوند.
این مطالعه جدید برای تعیین چندین نوع MSP با ابعاد و اندازه های مختلف طراحی شده است تا بهترین ساختار را برای مقابله با چاقی و جذب مواد غذایی مشخص نماید.
موش های دارای رژیم غذایی پرچرب و با كالری زیاد طی یك آزمایش هفت هفته ای با انواع مختلف MSPها تغذیه شدند و چهار درصد از كل حجم غذایی كه به حیوانات تغذیه می شد، حاوی MSP بود.
جالب توجه است كه موفق ترین MSP قادر به كاهش 33 درصدی راندمان یا بازدهی مواد غذایی بود. بازدهی مواد غذایی بعنوان درصدی از مواد غذایی كه بعنوان چربی ذخیره می شود، تعریف شده است.
محققان همینطور خاطرنشان كردند كه موفق ترین MSP منجر به كاهش وزن كلی و پایین آمدن انسولین در گردش در بدن موش ها شد.
در این مرحله دقیقاً معلوم نیست كه MSPها چگونه توانایی بدن در سوخت و ساز مواد غذایی را مختل می كنند. نظر فعلی محققان این است كه MSPها امكان دارد از فعالیت برخی آنزیم های گوارشی مانند لیپازها -آنزیمی كه چربی های غذایی را در دستگاه گوارش هضم كرده و منتقل می كند- جلوگیری نمایند. این مطالعه خاطرنشان می كند كه MSPها كاملاً فعالیت لیپازها را مسدود نمی كنند و این بدان معناست كه پای سایر سازوكارها باید در بین باشد.
علایم اولیه ایمنی نشان داده است كه با افزودن این MSPها به رژیم های غذایی حیوانی هیچ اثر منفی و عوارضی بر سلامتی آنها وارد نمی گردد. سطح اشتها هم بدون تغییر است و تمام نشانگرهای التهابی، طبیعی باقی مانده و مطالعات طولانی مدت دیگر كه سمی بودن ذرات سیلیس را بررسی نموده اند، هیچ عوارض جانبی از این نوع ذرات را نشان نداده اند.
محققان خاطرنشان كردند كه ذرات مورد استفاده در این مطالعه در اندازه میكرون بودند و به اندازه نانوذرات، كوچك نیستند. ازاین رو نگرانی های رو به رشد مربوط به اثرات احتمالی نانوذرات بر سلامتی در اینجا اعمال نمی گردد. در واقع محققان می گویند كه MSPهای مورد استفاده در این مطالعه از نظر شیمیایی مشابه مواد افزودنی غذایی سیلیكون دی اكسید معروف به "E551" هستند كه به مجموعه زیادی از غذاهای مختلف اضافه می شوند.
"بنگسون" اظهار نمود: این تاییدیه های ایمنی به این مطالعه اجازه می دهد تا به سرعت به آزمایشات بالینی انسانی منتقل شود.
وی اظهار داشت: داده های عرضه شده در این مطالعه نشان داده است كه می توان از MSPهای مناسب برای درمان چاقی و دیابت در انسان استفاده كرد، بخصوص هنگامی كه مشخصات ایمنی عالی آنها را در نظر می گیریم. حالا آزمایش های بالینی طراحی شده و در حال انجام می باشد.
این مطالعه در مجله Nanomedicine انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب