جایگزین جراحی پلاستیك؛
تبدیل سلول های زخم به سلول های پوستی جدید
كوتاه كننده لینك: محققان در صدد برآمدند با استفاده از روش های جدید برای بازبرنامه ریزی سلول های موجود در زخم به سلول های پوستی جدید دست بیابند.
به گزارش كوتاه كننده لینك به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی، از جراحی پلاستیك برای درمان جای باقی مانده از زخم های پوستی بزرگ مانند سوختگی شدید، زخم بستر و یا زخم های مزمن مانند زخم دیابتی استفاده می گردد. اما محققین در مركز Salk از تكنیكی استفاده كردند كه می تواند بصورت مستقیم سلول های موجود در زخم باز را به سلول های پوستی جدید تبدیل كند.
رویكرد استفاده شده در این مطالعه بر مبنای بازبرنامه ریزی سلول ها به سلول های شبه بنیادی است و می تواند برای درمان صدمه های پوستی بسیار مفید باشد.
این صدمه ها می تواند ناشی از افزایش سن باشند یا می توانند به درمان بهتر سرطان پوست كمك نماید. برای انجام این مطالعه نیاز به انجام مراحل آزمایش در محیط آزمایشگاه و با استفاده از یك محیط كشت سه بعدی است.
اطلاعات بدست آمده نه تنها می تواند برای ترمیم بافت پوست مفید باشد بلكه می تواند جهت استفاده از روش های بازسازی در سایر بافت های صدمه دیده ی انسانی هم مفید باشد.
زخم های پوستی (زخم هایی كه می توانند چندین لایه از پوست را درگیر كند) به طور عمده توسط جراحی درمان می شوند. این كار با پیوند پوست سالم به محل پوست صدمه دیده امكان پذیر است.
زمانی كه زخم بسیار بزرگ باشد یافتن پوست سالم برای پیوند به مقدار زیاد در بدن بیمار مشكل است. در این موارد محققان می توانند سلول های بنیادی بافت پوست بیمار را جدا كرده و آن ها را در آزمایشگاه رشد دهند و به پوست پشت بیمار به طور موقت پیوند بزنند.
اگرچه این فرآیند زمان بر است و می تواند زندگی بیمار را به مخاطره بیاندازد و یا گاهی اصلا موثر واقع نشود اما محققان می دانند مرحله حیاتی در بازسازی زخم مرحله پیوند است. در این مرحله كراتینوسیت ها به زخم منتقل می شوند. سلول های شبه بنیادی می توانند به انواع سلول های پوستی تبدیل شوند.
اما در زخم های بزرگ كه چندین لایه پوستی از بین رفته است كراتینوسیت پایه ای وجود ندارد. به هنگام بهبودی این زخم ها هم بدن دچار واكنش های التهابی شدید خواهد شد. محققان در این مطالعه برای درمان این قبیل زخم ها تصمیم گرفتند سلول های شبه بنیادی را به سلول های پایه كراتینوسیت تبدیل كنند و هیچ قسمتی از پوست سالم را جدا نكنند.
درواقع ترمیم از بافت زخم شروع خواهد شد. در ابتدا محققین سطح یك پروتئین خاص را در دو نوع سلول (سلول های التهابی و كراتینوسیت ها) با یكدیگر مقایسه نمودند تا دریابند سلول ها چه زمانی نیاز به بازبرنامه ریزی دارند. آن ها ۵۵ فاكتور بازبرنامه ریزی (پروتئین و مولكول RNA) كه در سلول های كراتینوسیت و سلول های دفاعی وجود دارند را بررسی نمودند. در نهایت از میان این ۵۵ فاكتور ۴ فاكتور را بعنوان تبدیل كننده ی اصلی به سلول های پایه ی كراتینوسیت یافتند.
هنگامی كه تیم تحقیقانی بافت پوست را با استفاده از چهار فاكتور یافت شده در زخم های پوست موش در طول ۱۸ روز ترمیم می نماید. در طول مدت ترمیم بافت اپی تلیال پوست از دو طرف زخم رشد كرده و دو طرف زخم را به یكدیگر می رساند. بعد از گذشت سه تا شش ماه از درمان، بافت پوستی بوجود آمده ی جدید از لحاظ تعداد سلول ها، الگوی ژنتیكی و تست های سلولی شبیه به پوست معمولی رفتار می كند.
محققان به دنبال مطالعات بیشتری جهت استفاده از این تكنیك در سایر مدلهای حیوانی دیگر هستند. چونكه پیش از رفتن به سراغ درمان انسان، نیاز به مطالعات بیشتری است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب