بهبود درمان سرطان لوزالمعده با کمک مدل ۳ بعدی تومور
یک تیم بین المللی از دانشمندان در آزمایشگاه یک مدل سه بعدی تومور سرطان لوزالمعده را به وجود آورده اند که این مدل تلفیقی از یک ماتریس زیست مهندسی شده و سلول های گرفته شده از بیماران است. پژوهشگران می توانند از آن برای توسعه و آزمایش درمان های هدفمند استفاده کنند.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا و به نقل از تی ان، در این مطالعه که یافته های آن در مجله "Nature Communications" انتشار یافته است، پژوهشگران دانشگاه ناتینگهام، دانشگاه کوئین مری لندن، دانشگاه موناش و دانشگاه جیائو تونگ شانگهای یک ریزمحیط سه بعدی چند سلولی ایجاد کردند که این ریزمحیط سه بعدی از سلول های گرفته شده از بیمار برای بازآفرینی نحوه رشد سلول های تومور در سرطان لوزالمعده و پاسخ سرطان به داروهای شیمی درمانی استفاده می نماید.
درمان سرطان لوزالمعده بسیار دشوار است چونکه تا آن زمان که سرطان گسترش نیافته باشد هیچ نشانه یا علائمی وجود ندارد. این سرطان می تواند در مقابل درمان مقاوم باشد و میزان بقای مبتلایان به این سرطان در مقایسه با بیماران مبتلا به دیگر سرطان ها پایین تر است به طوریکه میزان بقای مبتلایان به این نوع سرطان پنج سال بعد از تشخیص تنها پنج تا ۱۰ درصد است.
دکتر "دیوید اوسونا د لا پنا"(David Osuna de la Peña) محقق ارشد مطالعه اظهار داشت: دو مانع اصلی برای درمان سرطان لوزالمعده وجود دارد. یکی از آنها ماتریس بسیار متراکم پروتئین ها و دیگری حضور سلول های بنیادی سرطانی بسیار مقاوم است که در عود کردن و متاستاز بیماری دخیل هستند. ما در این مطالعه ماتریسی را طراحی کردیم که در آن سلول های بنیادی سرطانی می توانند با انواع سلول ها تعامل داشته و همانگونه که در بدن عمل می کنند، رفتار کنند که این مساله امکان انجام آزمایشات درمانی مختلف را برای ما فراهم می آورد.
پژوهشگران می بایست مدلهای سه بعدی سرطان را بمنظور بررسی بهتر رشد و پیشرفت تومور در بیماران و آزمایش آنها در مقابل پاسخ به درمان های جدید، ارتقا دهند.
هم اکنون، ۹۰ درصد از درمان های سرطان که در مراحل پیش بالینی موفقیت آمیز بوده اند، در مراحل اولیه آزمایشات بالینی شکست خورده اند و کمتر از پنج درصد داروهای سرطان در آزمایشات بالینی موفق بوده اند.
آزمایشات پیش بالینی برای پیش بینی پاسخ تومور به درمان، به تلفیقی از کشت سلولی آزمایشگاهی دو بعدی و مدلهای حیوانی وابسته هستند. با این وجود، کشت های سلولی دو بعدی در تقلید از خاصیت های کلیدی بافت تومور موفق نیستند و تفاوت های بین گونه ای نیز می تواند به بی نتیجه بودن خیلی از درمان ها در انسان منجر شود.
در نتیجه مدلهای سرطان سه بعدی آزمایشی جدید برای بازآفرینی بهتر ریزمحیط تومور انسانی و تشخیص تفاوت های خاص مورد نیاز است. ریزمحیط تومور، محیط اطراف تومور می باشد که شامل رگ های خونی اطراف آن، سلول های ایمنی، فیبروبلاست ها، مولکول های سیگنالینگ و ماتریکس خارج سلول(ECM) است. تومور و ریز محیط اطراف دائماً در تعامل نزدیک با هم هستند.
پروفسور "آلوارو ماتا"(Alvaro Mata) از دانشگاه ناتینگهام اضافه کرد: استفاده از مدلهای سرطانی انسان در توسعه درمان های جدید برای این نوع سرطان، بسیار رایج شده است اما مانع اصلی در مورد استفاده از آنها در برنامه های بالینی، زمان برگشت(turnaround time ) است. به همین دلیل ما با مونتاژ و سازماندهی اجزای اصلی ماتریس سلول های گرفته شده از بیمار، یک مدل جامع و قابل تنظیم برون تنی از آدنوکارسینوم مجرای لوزالمعده طراحی کردیم. این مدلها قادر به نشان دادن مشخصات رونویسی خاص مربوط به بیمار، عملکرد سلول های بنیادی سرطانی و میزان تومور زایی هستند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب