مطالعات جدید نشان می دهد
نئاندرتال ها به سبب تولید مثل منقرض شدند!
کوتاه کننده لینک: برمبنای داده های ژنتیکی، دو گونه نئاندرتال و هوموساپینس یا همان انسان های خردمند امروزی برای نخستین بار زمانی که هوموساپینس ها در حدود 250 هزار سال پیش آغاز به هجوم به خارج از آفریقا کردند، با یکدیگر برخورد کردند و برخلاف تصور و در کمال تعجب، عامل انقراض نئاندرتال ها جنگ با انسان های خردمند نبوده بلکه آمیزش جنسی با آنها بوده است.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، پژوهشگران سرانجام دریافته اند که که چه چیزی به احتمال فراوان منجر به انقراض نئاندرتال ها شده است.
آنها می گویند این جنگ و نزاع یا حیوانات وحشی نبوده اند که نئاندرتال ها را از بین برده اند، بلکه آمیزش جنسی با هوموساپینس ها(Homo sapiens) بوده است.
مقاله جدیدی که در مجله PalaeoAnthropology انتشار یافته است، این احتمال را مطرح کرده است که آمیختگی ژنتیکی نئاندرتال ها با اجداد ما می تواند منجر به آمیختگی ژنتیکی چند نئاندرتال با یکدیگر و در نهایت منجر به انقراض آنها شده باشد.
پروفسور کریس استرینگر(Chris Stringer)، رهبر پژوهش های موزه در زمینه فرگشت انسان و سرپرست این مطالعه جدید به همراه دکتر لوسیل کریته(Lucile Crété) در اطلاعیه ای اظهار داشت: دانش ما در مورد تعامل بین انسان های خردمند و نئاندرتال ها در چند سال اخیر پیچیده تر شده است، اما هنوز به ندرت می توان شاهد بحث علمی متقن در مورد چگونگی آمیختگی بین این گروه ها بود. ما فکر می نماییم که اگر نئاندرتال ها مرتباً با هوموساپینس ها آمیزش می کردند، این رفتار می توانسته جمعیت آنها را تا آن زمان که ناپدید شوند کم کند و در نهایت منجر به انقراض نئاندرتال ها شده باشد.
نحوه ملاقات گونه ها با یکدیگر و ارتباط برقرار کردن آنها
در صورتیکه فسیل های نئاندرتال ها در سراسر اروپا و آسیا یافت شده اند، می دانیم که اجداد گونه ما در حدود ۶۰۰ هزار سال پیش در آفریقا تکامل یافته اند. پژوهشگران براین باورند که گروه اول حدود ۴۰۰ هزار سال در محیط زیست خود تکامل یافته اند.
برمبنای داده های ژنتیکی، این دو گونه در حدود ۲۵۰ هزار سال پیش زمانی که هوموساپینس ها آغاز به سفر به خارج از آفریقا کردند، برای نخستین بار با یکدیگر برخورد کرده اند.
استرینگر می گوید: بدون دانستن دقیق ظاهر یا رفتار نئاندرتال ها، ما فقط می توانیم حدس بزنیم که انسان های خردمند درباره ی این خویشاوندان خود چه فکری می کردند. باتوجه به عمق زمانی جدایی، احیانا تفاوت های زبانی میان آنها بیش از آن چیزی بوده که بتوانیم تصور نماییم و بسیار بزرگ تر از تفاوت ها بین هر زبان امروزی بوده است.
بنابراین این دو گروه چگونه ارتباط برقرار کردند؟
نئاندرتال ها یک برجستگی برجسته روی پیشانی خود داشتند که می توانسته برای ارتباط استفاده گردد. اما این احتمال وجود داشت که این سیگنال ها برای اجداد ما از بین رفته باشد. طبق برخی پژوهش ها، کاهش برآمدگی پیشانی نئاندرتال ها به انسان های خردمند اجازه داد تا بجای پیشانی به حرکات ابروها برای دریافت طیفی از سیگنال های ظریف تر و موقتی روی بیاورد.
صرف نظر از نحوه ارتباط آنها، مواجهه آنها با یکدیگر منجر به آمیزش بین هر دو گونه شده است، اما اینکه چگونه این اتفاق رخ داده هنوز یک راز باقی مانده است.
آیا آمیختگی ژنتیکی یک موفقیت بوده است؟
موفقیت آمیز بودن یا نبودن آمیختگی ژنتیکی به جفت مولد بستگی دارد. هیچ شواهدی از ژنتیک هوموساپینس ها در ژنوم های نئاندرتال های متأخر از ۴۰ تا ۶۰ هزار سال پیش وجود ندارد.
حتی با وجود این که می دانیم که گونه ما با نئاندرتال ها آمیخته شده است، ژن هایی که امروزه در ما وجود دارند، نتیجه تعاملاتی نیست که هوموساپینس ها بعد از ترک آفریقا حفظ کردند.
یک یافته جالب دیگر، فقدان دی ان ای میتوکندریایی است که بوسیله ماده ها به ارث می رسد و به شواهدی اشاره دارد در خصوص اینکه فقط نئاندرتال های نر و هوموساپینس های ماده جفت گیری کرده اند.
استرینگر اظهار داشت: ما نمی دانیم که آیا جریان ژن یک طرفه ظاهری بدین سبب است که این اتفاق نمی افتاده(هوموساپینس نر با نئاندرتال ماده جفت گیری نمی کرده) یا اینکه جفت گیری انجام می شده اما ناموفق بوده یا این که ژنوم های نئاندرتالی که ما داریم شایان توجه نیستند.
او در آخر اضافه کرد: همانطور که ژنوم های نئاندرتال بیشتری توالی یابی می شوند، ما باید بتوانیم ببینیم که آیا دی ان ای هسته ای از انسان خردمند به نئاندرتال ها منتقل شده است و نشان دهیم که آیا این ایده صحیح است یا خیر.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب