درس های مهمی که باید از برندگان نوبل بیاموزیم
کوتاه کننده لینک درس های مهمی که باید از برندگان نوبل بیاموزیم
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا، همه ی ما لحظه ی برنده شدن جایزه نوبل را می بینیم اما این که چه تلاش ها و شکست هایی پشت این لحظه پنهان شده است برای ما نامعلوم است.
سندرون می گوید: هنگام شروع هر حرفه ای سفارش هایی می شنویم مانند: رویاهایت را دنبال کن، کنجکاو باش، خارج از چارچوب فکر کن. من هم هنگام شروع کارم بعنوان یک عصب شناس جوان این موارد را شنیدم اما هرچه از نظر حرفه ای رشد کردم بیشتر این موارد به نظرم ناخوشایند و کلیشه ای آمد. دانشمندان بیشتر از آن که با جایزه و رویا سر و کار داشته باشند با چالش ها و نا امیدی روبرو هستند.
وقتی به جایگاهی رسیدم که می توانستم سفارش هایی به دانشجویان کنم به دنبال داستان های الهام بخش و سفارش های ارزشمندی رفتم که بتوانم در اختیار آنها قرار دهم. توجهم به سمت برنده های جایزه نوبل جلب شد می خواستم سمت دیگر بردن این جایزه را بررسی کنم. آنچه که در مورد آنها نمی دانیم. اشتباهات و نا امیدی هایی که تجربه کرده اند.
بعنوان دانشجوی دکتری در سال ۲۰۱۴ از من دعوت شد تا در نشست سالانه برندگان نوبل در شهر لینداو(Lindau)، آلمان شرکت کنم. در این جلسه ۳۷ برنده نوبل و ۶۰۰ دانشمند جوان حضور داشتند.
ایده نوشتن کتاب چند ماه بعد به ذهنم رسید. من با برگزارکنندگان این جلسه تماس گرفتم و آنها این فرصت را به من دادند تا با ۲۴ نفر از برندگان نوبل صحبت کنم.
کتاب من با عنوان "زندگی نوبل" در ماه ژوئن سال ۲۰۲۱ منتشر گردید. این کتاب شامل داستان زندگی برندگان نوبل، سفارش های آنها برای نسل آینده و نظرات شان در مورد مواردی است که هنوز کشف نشده اند. علاوه بر آن من چندین سفارش شغلی بر طبق مصاحبه ها جمع آوری کرده ام.
نمره ها تعیین کننده سرنوشت نیستند
"پیتر آگره"(Peter Agre)، دانش آموز مدرسه ای در مینیاپولیس بود. او نمرات پایینی در درس شیمی که پدرش مدرس آن در دانشگاه آگسبورگ(Augsburg) در همان شهر بود، کسب می کرد. بعد از اختتام تحصیل در مدرسه او قبل از آن که به تحصیل در رشته شیمی در دانشگاه آگسبورگ بپردازد در کلاس های شبانه شرکت کرد. او که حالا پزشک دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور، مریلند است در سال ۲۰۰۳ برای تحقیقاتش در حوزه کانال های مرتبط در غشاهای سلولی و کشف کانال های آب و "مکینون" موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.
از هر فرصتی برای یادگیری استفاده کن
"اریک کاندل"(Eric Kandel)، عصب شناس، با آشکار کردن مکانیسم های عصبی حافظه موفق به دریافت جایزه نوبل پزشکی در سال ۲۰۰۰ شد. اما او پیش از دهه ۱۹۴۰ قبل از آن که به مدرسه پزشکی بپیوندد در دانشگاه هاروارد در کمبریج تاریخ و ادبیات خوانده بود. این تجربه برای او فایده زیادی داشت. کاندل می گوید: من از نوشتن ابایی ندارم این چیزی است که خواندن رشته ی تاریخ و ادبیات برای شما به همراه دارد و برای من بسیار مفید بود.
برای رسیدن به هدف چندین راه در نظر داشته باشید
"ونکی راماکریشنان"(Venki Ramakrishnan)، رییس سابق انجمن سلطنتی بریتانیا که در سال ۲۰۰۹ نوبل شیمی را دریافت کرده است بعد از دریافت دکترای خود از رشته فیزیک به زیست شناسی روی آورد و تحصیلات خودرا از سر گرفت.
او در صورتیکه در رشته زیست شناسی به تحصیل می پرداخت برنامه دوم و سومی نیز برای شغلش داشت. همچون مواردی که در نظر داشت معلم شدن و برنامه نویسی بود. او می گوید: با تغییر رشته، من گزینه های مختلفی برای خودم به وجود آوردم. بررسی توانایی ها و در نظر گرفتن مسیرهای شغلی جایگزین اهمیت زیادی دارد.
اتفاقات غیر منتظره اهمیت دارند
داشتن برنامه می تواند کمک کننده باشد اما فراهم کردن فضایی برای رخ دادن اتفاقات غیر منتظره می تواند موقعیت های شغلی بالقوه ای فراهم آورد. "روبرت سولو"(Robert Solow) که درسال ۱۹۸۷ برنده نوبل اقتصاد شده است، همزمان با فعالیت در موسسه فناوری ماساچوست، تحصیل در رشته جامعه شناسی و مردم شناسی شروع کرد. او بعد از جنگ در ایتالیا در ضمن جنگ جهانی دوم به ایالات متحده آمریکا بازگشت و به گذراندن دوره ی اقتصاد در دانشگاه هاروارد مشغول شد. همسرش، "باربارا سولو" نیز در همین رشته تحصیل می کرد و مشوق او بود. این شروع حرفه ای بود که طی آن به چندین رییس جمهور مشاوره داد و هشت نفر را که برنده جایزه نوبل شدند، راهنمایی کرد.
امکان رد شدن بهترین ایده ها نیز وجود دارد
نخستین باری که "رندی شکمن"(Randy Schekman)، زیست شناس سلولی از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی برای دریافت کمک هزینه تحقیقات بر روی ژنتیک مخمر درخواست داد، درخواست او رد شد. اما این مساله مانع "شکمن" که در سال ۲۰۱۳ برنده نوبل پزشکی بوده است، نشد. او کار خودرا ادامه داد و توانست سازوکار یکی از مهم ترین انتقال دهنده های سلولی را آشکار کند.
او می گوید: درخواست من برای کمک مالی رد شد اما من فعالیتم را ادامه دادم. مشابه آن اتفاقی است که برای "کاری مولیس"(Kary Mullis)، بیوشیمیست افتاد. او مقاله ای نوشت و در آن اختراع خود یعنی واکنش زنجیره ای پلیمر را توضیح داد. مقاله او نیز در ابتدا رد شد. "مولیس" نیز در سال ۱۹۹۳ موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی برای ابداع این روش شد. اختراع وی در حل جنایات بی شماری نقش داشت و هسته اصلی آزمایش مولکولی کووید-۱۹ است. رد شدن، قسمتی از زندگی دانشمندان است.
کار گروهی با دانشجوها به اندازه صبور بودن لازم است
"الیزابت بلکبرن"(Elizabeth Blackburn)، بیوشیمیست، کشفی که منجر به دریافت نوبل شد را با همراهی "کارول گریدر"(Carol Greider) دانشجوی کارشناسی ارشد و زیست شناس مولکولی در روز کریسمس سال ۱۹۸۴ در دانشگاه کالیفرنیا به انجام رساند. بعد از گذشت حدودا ۲۵ سال، آنها جایزه نوبل پزشکی را برای پژوهش هایشان در زمینهٔ کشف مکانیزم حفاظت تلومر از کروموزوم های خطی دریافت نمودند.
تاب آوری
در نهایت بعنوان آخرین نکته مهم باید گفت زندگی همیشه با چالش هم راه است اما نحوه ی برخورد ما با این چالش ها است که تفاوت ها را به وجود می آورد.
در طول جنگ جهانی دوم، "ریتا لووی مونتالسینی"(Rita Levi-Montalcini)، عصب شناس، از دانشگاه تورین(Turin) اخراج شد اما او آزمایشگاه کوچکی در خانه خود ساخت و تحقیقاتش را ادامه داد.
او موفق به کشف فاکتور رشد عصبی، پروتئینی که رشد سلول ها در سیستم عصبی را تنظیم می کند، شد. این کشف جایزه نوبل پزشکی را در سال ۱۹۸۶ بصورت مشترک با "استنلی کوهن"(Stanley Cohen) برای او به ارمغان آورد.
این مثال ها باارزش هستند. مشاهده برندگان نوبل و یادگیری از آنها یکی از راه های موثر برای دستیابی به سفارش هایی است که می تواند برای نسل های آینده مفید باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب