از محصولات بهداشتی رادیواكتیو تا تانك پرنده!
اختراعاتی كه با شكست مواجه گشتند
به گزارش کوتاه کننده لینک شکست به ما چیزهای زیادی می آموزد و به ما کمک می نماید تا بهتر عمل نماییم اما باآنکه شکست ها می توانند مفید باشند بعضی از اختراعات گذشته به طرز خاصی شکست خوردند و گاها نتایجی فاجعه بار داشتند.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا، از جمله ی این اختراعات شکست خورده ی تاریخ میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
۱. محصولات بهداشتی رادیواکتیو که در زمان خود ایده ی خوبی به نظر می رسیدند
هنگامی که رادیوم برای نخستین بار کشف شد مردم هیچ اطلاعاعی از اثرات منفی آن نداشتند و حتی برخی از مردم به آن به چشم یک ماده ی جادویی برای سلامتی نگاه می کردند. پزشکان و شرکتها از رادیوم در همه چیز استفاده می کردند. از آب گرفته تا خمیردندان و تصور می شد این ماده به سلامتی و زیبایی کمک می کند!
این باور ادامه داشت تا زمانی که ایبن بایرز(Eben Byers) فردی که از پودر توررادیوم( Thor-radium)استفاده می کرد بعد از مصرف ۱۴۰۰ بطری از آن فک پایین خویش را به صورت کامل از دست داد و بخش پایینی صورتش کاملا جدا شد. در این زمان بود که برای مردم این سوال به وجود آمد که آیا واقعا رادیوم برای آنها مفید است؟
۲. تانک پرنده
نحوه ی استفاده از تانک های پرنده ی شوروی سابق شاید آن چیزی نباشد که فکر می کنید. برنامه ی اولیه برای تانک(Antonov A-۴۰ Krylya) حمل کردن این تانک ها با هواپیما بود تا آنها را به میدان های جنگ بفرستند تا از نیروهای پیاده نظام پشتیبانی کند.
ابتدا نیروها از هواپیما پایین می پریدند و سپس به دنبال آنها این تانک به سمت زمین می رفت اما این برنامه لغو شد چونکه شوروی نتوانست هواپیمایی قدرتمند برای حمل تانک پیدا کند و همینطور تلاش قابل توجهی لازم بود تا تنها یک تانک فرود بیاید.
۳. خانه های دایمکسیون
این خانه های عجیب کرومی توسط باکمینستر فولر(Buckminster Fuller)، مخترع و معمار در دهه ی ۱۹۳۰ ساخته شدند. هدف از آن ایجاد راهی سریع و آسان برای ساخت خانه برای همه بود. این خانه های دایمکسیون را می شد بر روی یک کامیون حمل کرد و در کمتر از دو روز سرهم کرد. شکل آنها گنبدی بود تا در عین سریع نصب شدن مقاوم هم باشد.
سرانجام ایده ی ساخت این خانه ها شکست خورد چونکه فضای داخلی آنرا نمی شد شخصی سازی کرد و گسترش داد و تنها دو اتاق خواب داشت با خدمات بهداشتی و حمام کوچک. یافتن اسباب و اثاثیه ی مناسب برای یک خانه با دیوارهای گرد هم کاری غیرممکن است.
۴. ماشین قایقی
زمان هایی هست که ترکیب دو چیز متفاوت نتایج خوبی دارد مثل ترکیب شکلات و قهوه، قاشق و چنگال، شیر و ببر اما شاید ترکیب قایق و ماشین قدمی بیش از اندازه بزرگ است.
ماشین های قایقی که اصطلاحا "آمفیکار" نامیده می شوند امروزه هم برای سفرهای توریستی مورد استفاده قرار می گیرند اما خیلی از مردم در دهه ی ۱۹۰۰ میلادی تصور می کردند که این ماشین ها آینده را خواهند ساخت اما این اتفاق رخ نداد. هم اکنون این ماشین ها در اختیار مجموعه داران است و یا کسانی که می خواهند پول اضافی شان را خرج یک ماشین قایقی کنند.
۵. سینه راما
این سینماها نمونه های اولیه سینماهای آیمکس(IMAX) امروزی(سینمای منحنی) بودند اما بسیار پیچیده تر. برای نمایش فیلم به سه پروژکتور که کاملا با یکدیگر هماهنگ و همگام بودند نیاز بود. این سینماها متعلق به زمانی قبل از عصر فناوری دیجیتال بودند و این بدان معناست که سه آپارات چی ماهر باید در اتاقک پروژکتورها می نشستند تا همه چیز به درستی کار کند. بیشتر سینماها نمی خواستند برای ارتقای سینما هزینه کنند و همینطور نمی خواستند به کارمندان بیشتری برای اجرای فیلم پول بدهند و در نهایت فیلم های کمی برای این نوع سینما ساخته می شدند و این اختراع زود از بین رفت.
۶. کنسول بازی اینتلی ویژن
اینتلی ویژن ها کنسول بازی های ویدئویی شرکت متل(Mattel) بودند که در سال ۱۹۷۹ به بازار عرضه شدند تا با آتاری ۲۶۰۰ رقابت کنند. باآنکه این کنسول بدترین کنسول جهان نبود اما با شکست مواجه گردید و حدودا سبب ورشکستگی شرکت سازنده اش شد.
۷. سیستم قابل حمل پخش موسیقی
زمانی که صفحه های موسیقی در اوج محبوبیت بود و قبل از ظهور صداهای دیجیتال، خیلی از شرکتها تلاش می کردند تا دستگاه پخشی تولید کنند که به افراد اجازه دهد هنگامی که حرکت می کنند موسیقی گوش دهند. اگر از این دستگاهها بهره برده باشید با مشکلات آن آشنا هستید. این دستگاهها هنگام حرکت دائما تکان می خوردند و جابه جا می شدند همینطور باید مکانی برای قرار دادن دستگاه پیدا می کردید و مطمئن می شدید ضربه ای به آن وارد نمی گردد وگرنه آلبوم جدیدتان خراب می شد. فروش سی دی و صفحه های موسیقی امروزه باردیگر افزایش یافته است اما این اختراع هیچگاه بازنخواهد گشت.
۸. ربات تندخوانی
ربات ردمتیک(Readamatic) که در سال ۱۹۶۶ ثبت اختراع شد چاره ای برای دانش آموزان و حتی بزرگسالانی بود که می خواستند تندخوانی کنند. یک صفحه ی مکانیکی به سمت پایین صفحه حرکت می کرد تا به فرد بگوید کجا را بخواند تا سرعت خوانش او تنظیم شود.
مشکل اینجا بود که این دستگاه سروصدای زیادی داشت و صفحه ی فلزی صدایی مانند کشیدن ناخن بر روی تخته سیاه ایجاد می کرد. در نهایت این موضوعات که سبب حواس پرتی خواننده می شدند سبب نابودی این اختراع شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب