تلسکوپ فضایی پرتاب نشده ناسا، دانشمندان را شگفت زده کرد
به گزارش کوتاه کننده لینک، زمانی که تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا در عرض 12 تا 18 ماه آتی پرتاب شود، در راه خود به سمت فراتر رفتن از انتظارات اولیه دانشمندان حرکت خواهد نمود. محققان تایید نموده اند که رومن باید بتواند امواج لرزه ای عظیم را که در سطح بیشتر از 300 هزار ستاره غول سرخ موج می زنند، اندازه گیری نماید.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا، رومن یک تلسکوپ پیمایشی است که آینه ای به قطر ۲.۴ متر مانند تلسکوپ فضایی هابل دارد، اما میدان دید آن ۱۰۰ برابر بزرگتر است. مطالعه ماده تاریک و انرژی تاریک، یکی از بررسی های اصلی رومن خواهد بود. این تلسکوپ به جستجوی سیارات فراخورشیدی، خواهد پرداخت. ایده اینست که از ریز همگرایی گرانشی بعنوان وسیله ای برای یافتن سیارات استفاده گردد.
به نقل از اسپیس، همگرایی گرانشی روشی است که اغلب در اخترفیزیک برای مطالعه اشیاء دور استفاده می شود. به سبب نحوه تاب خوردن فضازمان طبق نسبیت عام، بعضی از اشیاء عظیم در فضا (مانند خوشه های کهکشانی) نوری را که در نزدیکی آنها حرکت می کند، تاب می دهند، ازاین رو منبع آن نور را که از راه تلسکوپ های ما دیده می شود ریز همگرایی گرانشی به همگرایی گرانشی در مقیاس های کوچکتر، مانند یک سیاره، اشاره دارد.
رومن با خیره شدن به صدها میلیون ستاره در برآمدگی کهکشان، گاهی اوقات سوسو زدن هایی را مشاهده می کند که بطور موقت روشن تر می شوند، چونکه گرانش یک سیاره نامرئی در پیش زمینه، نور آنها را قابل بزرگنمایی می کند. در عین حال، ریزهمگرایی تنها پدیده ای نیست که می تواند سبب سوسو زدن نور یک ستاره شود. ستاره ها توده های ثابت و درحال پیچ و تاب از حباب های همرفتی عظیم هستند که بسمت سطوح جوشان خود بالا می روند. نوسانات همین طور در داخل آنها طنین انداز می شوند و آنها را تکان می دهند. فرکانس این نوسانات به دما، ساختار و ترکیب یک ستاره بستگی دارد و هنگامی که نوسانات به سطح می رسند، می توانند سبب شوند که یک ستاره بطور موقت و نامحسوس روشن تر شود.
علم مطالعه این نوسانات ستاره ای، اخترلرزه شناسی نامیده می شود و فراوانی نوسانات می تواند جرم، اندازه و سن ستاره هایی را که رصد می شوند، آشکار کند. به نوبه خود، درک بهتر ستارگان می تواند اخترشناسان را در مورد بعضی از خواص سیاراتی که به دور آنها می چرخند، آگاه کند.
ترور وایس، رهبر این مطالعه از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، لانگ بیچ، می گوید: با داده های اخترلرزه شناسی می توانیم اطلاعات زیادی در مورد ستاره های میزبان سیارات فراخورشیدی به دست آوریم و این به ما درک زیادی در مورد خود سیارات فراخورشیدی می دهد.
تلسکوپ فضایی کپلر که به دنبال سیارات فراخورشیدی می گشت، توانست اندازه گیری های اخترلرزه شناسی ۱۵۰ هزار ستاره را انجام دهد. گروه وایس در ارزیابی این که آیا رومن نیز قادر به انجام همین کار خواهد بود، مجموعه داده های کپلر را در مدل هایی از قابلیت های رصدی رومن به کار برد. به طور دقیقتر، آنها کشف کردند که رومن در تشخیص نوسانات ستاره ای در ستاره های غول سرخ که هم درخشان هستند و هم فرکانس نوسان بالایی با دوره ای از ساعت تا روز دارند، مهارت خواهد داشت.
مارک پینسونالت از دانشگاه ایالتی اوهایو می گوید: لرزه شناسی ستارگان با رومن ممکن است، چونکه نیازی نیست از تلسکوپ بخواهیم کاری را انجام دهد که از قبل قصد انجام آنرا نداشته است. قدرت مأموریت رومن قابل توجه است. این مأموریت تا حدی برای پیشرفت علم سیارات فراخورشیدی طراحی شده است، اما ما همین طور داده های واقعا غنی را برای سایر زمینه های علمی که فراتر از تمرکز اصلی آن هستند، به دست خواهیم آورد.
این برآمدگی که سیاه چاله غول پیکر کمان ای* را در خود جای داده، قدیمی ترین بخش کهکشان راه شیری است. خیلی از ستارگان آن حال درحال پیر شدن هستند و از رشته اصلی که ما آنرا مرحله ای از زندگی آنها می نامیم که در آن از راه همجوشی هیدروژن به هلیوم در هسته، انرژی تولید می کنند، تکامل می یابند.
بعد از خروج از رشته اصلی، مرحله بعدی در تکامل یک ستاره خورشید مانند با کمتر از هشت جرم خورشیدی، گسترش و تبدیل شدن به یک غول سرخ است. تخمین های اولیه از تعداد غول های سرخی که رومن توانست امواج لرزه ای را روی آنها ببیند، ۲۹۰ هزار مورد بود، اما تحلیل و بررسی عمیق تر نشان داد که تعداد واقعی می تواند خیلی بیشتر باشد.
درک خصوصیت های ستاره های میزبان، اخترشناسان را در مورد سیاراتی که پیدا می کنند، آگاه می کند. به عنوان نمونه، این که آیا آنها در مناطق قابل سکونت قرار دارند یا خیر. این مشاهدات همین طور سرنخ هایی در مورد آینده منظومه های سیاره ای عرضه می کند، زمانیکه ستاره آنها با تبدیل شدن به یک غول سرخ، پیش از این که لایه های بیرونی خودرا از دست بدهد و یک کوتوله سفید مرده باقی بگذارد، کم کم آغاز به مرگ می کند. این که این اتفاق چقدر زود رخ می دهد، به جرم ستاره بستگی دارد. ستارگان پرجرم تر عمر کوتاه تری نسبت به ستارگان کم جرم تر دارند.
در مورد منظومه شمسی ما، عطارد، زهره و احیانا زمین همگی محکوم به فنا خواهند بود. پرتاب تلسکوپ فضایی رومن هم اکنون برای تاریخی بین پاییز ۲۰۲۶ و ماه مه سال ۲۰۲۷ برنامه ریزی شده است.
منبع: gph.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب