تناقض جدول زمانی ناسا و اسپیس ایکس برای فرود روی ماه
کوتاه کننده لینک: علیرغم این که ناسا سال ۲۰۲۷ را برای مأموریت «آرتمیس ۳» هدف قرار داده، جدول زمانی موشک «استارشیپ» نشان داده است که فرود فضانوردان روی ماه امکان دارد تا سال ۲۰۲۸ به تعویق بیفتد.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا، ناسا امکان دارد چاره ای جز بالاتر از یک سال به تعویق انداختن ماموریت بعدی خود برای فرود فضانوردان روی ماه نداشته باشد.
به نقل از اسپیس، بروز مشکلات فزاینده برای موشک بزرگ «استارشیپ»(Starship) شرکت «اسپیس ایکس»(SpaceX) در طول سال گذشته، جدول زمانی را برای این پرتابگر و فضاپیمای درحال توسعه که بعنوان قسمتی از ماموریت «آرتمیس ۳»(Artemis 3) ناسا فضانوردان را روی سطح ماه فرود خواهد آورد، به تأخیر انداخته است. ناسا سال ۲۰۲۷ را برای این پرتاب هدف قرار داده، اما بنظر می رسد جدول زمانی خود اسپیس ایکس با این هدف در تضاد است و نگرانی هایی را که پیش تر توسط مقامات ناسا درباره ی آمادگی استارشیپ ابراز شده بود، تقویت می کند.
برمبنای یک سند داخلی اسپیس ایکس که روزنامه «پولیتیکو»(Politico) آنرا به دست آورده است، اسپیس ایکس ژوئن ۲۰۲۶ را برای نخستین نمایش سوخت گیری مداری استارشیپ و ژوئن ۲۰۲۷ را برای فرود بدون سرنشین روی سطح ماه هدف قرار داده است. اسپیس ایکس تخمین می زند که اگر استارشیپ بتواند از آزمایش های صلاحیت به سلامت عبور کند و به جدول زمانی کنونی خود پایبند باشد، نخستین کوشش برای تکمیل یک ماموریت سرنشین دار به سطح ماه می تواند در سپتامبر ۲۰۲۸ صورت گیرد.
طبق گزارش پولیتیکو، اسپیس ایکس هنوز این تاریخ ها را به ناسا ابلاغ نکرده است، اما می خواهد آنها را بعنوان قسمتی از یک برنامه جامع یکپارچه که در ماه دسامبر عرضه خواهد کرد، لحاظ کند. در این گزارش آمده است که این شرکت اذعان دارد جدول زمانی آن خارج از قرارداد اصلی با ناسا است و امید دارد که مهلت های جدید قرارداد را با هماهنگی این آژانس فضایی تعیین کند.
برمبنای جدول زمانی کنونی ناسا، ماموریت آرتمیس ۲ که قبل از آرتمیس ۳ صورت خواهد گرفت، امکان دارد در فوریه ۲۰۲۶ پرتاب شود. این مأموریت، فضانوردان را به دور ماه پرتاب خواهد کرد، اما شامل فرود روی ماه نمی گردد. آرتمیس ۱ در نوامبر ۲۰۲۲ یک ماموریت بدون سرنشین را به مدار ماه پرتاب کرد. ازاین رو تأخیر آرتمیس ۳ تا سال ۲۰۲۸، میانگین فاصله زمانی بین ماموریت های برنامه آرتمیس را به بیشتر از دو سال خواهد رساند. در مقایسه توجه داشته باشید که میان سالیان ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲، برنامه «آپولو»(Apollo) ناسا حدودا هر ۴.۵ ماه یک ماموریت را از ۱۱ ماموریت خود انجام می داد.
سند داخلی اسپیس ایکس که به دست پولیتیکو افتاده است، نشان داده است که جدول زمانی این شرکت برای استارشیپ دیگر با جدول زمانی ناسا همسو نیست. استارشیپ در سال ۲۰۲۳ با نخستین پرتاب یکپارچه مرحله بالایی «شیپ»(Ship) بهمراه تقویت کننده «سوپر هوی»(Super Heavy) وارد مرحله پرواز آزمایشی توسعه خود شد. در دو سال اول، این وسیله نقلیه به نقاط عطف مهمی رسیده است که همچون آنها می توان به برگشت و بازیابی یک تقویت کننده سوپر هوی با بهره گیری از بازوهای چاپستیک برج پرتاب برای گرفتن موشک در هوا اشاره نمود.
با این حال، داستان سال جاری متفاوت بوده است. از پنج پرتاب استارشیپ در سال ۲۰۲۵، سه پرتاب اول موفقیت آمیز نبودند و هر کدام به از دست رفتن مرحله بالایی موشک یا در فضا یا هنگام واردشدن مجدد به جو منجر شدند. دو پرتاب آخر استارشیپ در سالجاری، نشان دهنده یک تغییر کامل برای نسخه دوم آن بودند و توانستند تعدادی از قابلیت های حیاتی موشک را با موفقیت نشان دهند.
اسپیس ایکس درحال طراحی استارشیپ برای قابلیت استفاده مجدد کامل است. چنین هدفی تا حالا برای یک پرتابگر مداری محقق نشده است. اسپیس ایکس هدف پرواز مجدد را با تقویت کننده موشک کوچک تر «فالکون ۹»(Falcon ۹) خود به کمال رسانده و باآنکه اسپیس ایکس ۵۰۰ پرتاب انجام داده و تعداد زیادی از تقویت کننده های پیش تر پروازکرده خودرا تکمیل کرده، اما مرحله دوم موشک هنوز یک وسیله نقلیه یک بارمصرف است.
اسپیس ایکس با استارشیپ، قابلیت استفاده مجدد از کل موشک را هدف قرار داده است. این شرکت قبل از این دو پرواز مجدد سوپر هوی را به معرض نمایش گذاشته و در پرتاب های آزمایشی استارشیپ در ۲۶ اوت و ۱۳ اکتبر، فرودهای نرم موفقیت آمیزی را در اقیانوس با مرحله شیپ انجام داده است.
استارشیپ می تواند بارهای بسیار سنگین تری را در مقایسه با موشک فالکون ۹ این شرکت حمل کند و اسپیس ایکس امیدوار است استارشیپ را بعنوان فضاپیمای بشریت به مریخ معرفی نماید. «ایلان ماسک»(Elon Musk)، مدیرعامل اسپیس ایکس اظهار امیدواری کرده است که استارشیپ در ۲۰ سال آینده تا یک میلیون نفر را به سیاره سرخ برساند. با این حال، استارشیپ قبل از این که بتواند این کار را انجام دهد، باید فضانوردان ناسا را روی ماه فرود بیاورد و قبل از این که پرسنل ناسا را سوار کند، باید به چندین نقطه عطف دیگر هم برسد.
باآنکه استارشیپ در راه خود برای رسیدن به شرایط عملیاتی، جایگاه نسبتاً محکم تری را پیدا کرده است، اما اسپیس ایکس هنوز باید تعدادی از مهم ترین قابلیت های این وسیله نقلیه را همچون انتقال سوخت مورد نیاز وسایل نقلیه و فرود بدون سرنشین روی ماه اثبات کند. اسپیس ایکس تخمین می زند که برای تکمیل مسئولیت های خود در پروژه آرتمیس ۳، استارشیپ باید تا ۱۲ بار در فضا سوخت گیری مجدد شود تا سوخت کافی را برای فرود روی ماه و پرتاب مجدد به مدار ماه جمع آوری کند. بعد از رسیدن به آنجا، با کپسول «اوریون»(Orion) ناسا ملاقات خواهد نمود که مقرر است فضانوردان آرتمیس ۳ را به زمین منتقل کند.
باآنکه فرود و قابلیت استفاده مجدد برای طراحی استارشیپ بسیار مهم هستند، اما برای ماموریت ناسا به ماه حیاتی نیستند. با این حال، آژانس فضایی امکان دارد در راه طراحی اسپیس ایکس قرار داشته باشد.
حرف آخر اینکه در این گزارش آمده است که این شرکت اذعان دارد جدول زمانی آن خارج از قرارداد اصلی با ناسا است و امید دارد که مهلت های جدید قرارداد را با هماهنگی این آژانس فضایی تعیین کند. در عین حال، داستان سالجاری متفاوت بوده است. چنین هدفی تا حالا برای یک پرتابگر مداری محقق نشده است.
منبع: كوتاه كننده لینك
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب