تلاش محققان برای حفاظت از ریه ها و مغز نوزادان نارس
محققان بیمارستان اُتاوا کانادا در مطالعه اخیرشان پتانسیل وزیکول های خارج سلولی که از سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs)بند ناف برای حفاظت از ریه ها و مغز نوزادان نارس به دست می آیند را مورد بررسی قرار دادند.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا و به نقل از مدگجت، نوزادان نارس طی زایمان زودرس متولد می شوند. زایمان زودرس در انسان به تولد نوزاد قبل از هفته ۳۷ام حاملگی گفته می شود. علت زایمان زودرس در اکثر موارد ناشناخته است. چنین نوزادانی به اکسیژن مکمل نیاز دارند، اما این امر هم می تواند به ریه های آنها صدمه برساند و سبب ایجاد بیماری به نام دیسپلازی برونکوپولمونری(BPD) شود. در این میان مغز این نوزادان هم به علت اکسیژن کم در معرض خطر است.
محققان این مطالعه پتانسیل سلول های بنیادی مزانشیمی را جهت کمک به محافظت و بازسازی چنین بافت هایی بررسی کردند و آزمایشی را روی موش ها انجام دادند که نتایج آزمایش نشان داد که وزیکول های خارج سلولی از چنین سلول هایی می توانند مزایای درمانی داشته باشند و این روش می تواند بسیار پرارزش باشد، چونکه کنترل، ذخیره و ساخت وزیکول ها بسیار آسان تر هستند.
سلول های بنیادی مزانشیمی از پتانسیل درمانی قابل توجهی برخوردار می باشند. با این حال، پزشکان و محققان هنوز این پتانسیل را به درمان های بالینی اصلی تبدیل نکرده اند. بخشی از مسائل در این حقیقت نهفته است که چنین سلول هایی ساختارهای ظریف و زنده هستند و زنده نگه داشتن و حفظ آنها باید بسیار دقیق صورت گیرد. از دیگر مسائلی که در اینباره کار دانشمندان را سخت تر کرده هم این است که سلول ها به سادگی به دست نمی آیند یا ذخیره نمی شوند.
خوشبختانه این سلول ها، وزیکول های خارج سلولی با اندازه نانو را آزاد می کنند که نگهداری و ذخیره آنها آسان تر است و همینطور امکان دارد پتانسیل درمانی داشته باشد. جالب اینجاست که آنها برخلاف سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند از سد خونی مغزی عبور کنند و ازاین رو امکان دارد در درمان مشکلات مغزی هم از پتانسیل بالایی برخوردار باشند.
سد خونی مغزی یا در اصطلاح پزشکی(BBB) محدوده جداکننده بین مایع برون سلولی مغز در سیستم اعصاب مرکزی و جریان خون گردشی در بدن است به صورتی که اگر مواد رنگی به درون خون تزریق شود میتوان مشاهده کرد که از این ماده درون مغز اثری دیده نمی گردد.
در این مطالعه جدید، محققان بیمارستان اُتاوا پتانسیل درمانی خویش را در موش مبتلا به دیسپلازی برونکوپولمونری(یک بیماری مزمن ریوی که نوزادان نارس را تحت تأثیر قرار می دهد)، آزمایش کردند.
اکسیژن مورد استفاده برای درمان نوزادان نارس می تواند به ریه های آنها صدمه برساند و به دیسپلازی برونکوپولمونری منجر شود. در همین حال، کمبود اکسیژن به مغز می تواند به مشکلات رشدی در نوزادان هم منجر شود.
در این مطالعه جدید، محققان بررسی کردند که آیا وزیکول های خارج سلولی مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند هر دو مشکل را در موش های دارای دیسپلازی برونکوپولمونری کاهش دهند یا خیر. محققان به طرز شگفت انگیزی مشاهده نمودند وزیکول های خارج سلولی در پیشگیری از صدمه ریه و مغز عملکرد مناسبی دارند.
"برنارد تباد"(Bernard Thébaud) از محققان این مطالعه اظهار داشت: درمانی که سلامت ریه و مغز را بهبود می بخشد، برای نوزادان نارس مبتلا به بیماری مزمن ریوی بسیار مفید می باشد.
منبع: كوتاه كننده لینك
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب