ساخت فناوری های خودتمیزکننده با الهام از بال حشرات
کوتاه کننده لینک: یک پژوهش جدید نشان میدهد که اطلاعات به دست آمده در مورد روش استفاده حشرات از قطرات آب برای شستن آلاینده ها از بدن خود می توانند به بهبود عملکرد دستگاه های خودتمیزکننده کمک کنند.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا و به نقل از نانومگزین، خیلی از موجودات زنده، همچون زنجره، گکو و گیاهانی مانند لاله مردابی، سطح مومی شکل و آب گریزی را به وجود آورده اند که در نتیجه افتادن شبنم صبحگاهی، قطرات کاملا گردی را تشکیل می دهد. حالا گروهی از پژوهشگران دانشکده مهندسی «دانشگاه ادینبرو»(University of Edinburgh)، مکانیسم های دقیقی را آشکار کرده اند که این قطرات بواسطه آنها به هم می رسند، از بال های حشرات و سطوح گیاهان می پرند، روی آنها غلت می زنند و آلاینده های کوچک را با خود می برند.
پژوهشگران می گویند که از روش های مشابه این مکانیسم ها می توان برای بهبود طراحی و عملکرد دستگاه های خودتمیزکننده همچون پوشش های روی پنل های خورشیدی، شیشه های جلو خودرو و سنسورهای زیستی بهره برد.
این گروه پژوهشی، نحوه عملکرد مکانیسم خودتمیزشوندگی روی بال های زنجره را بررسی کردند. آنها با بهره گیری از شبیه سازی های کامپیوتری که توسط سوپر کامپیوتر «آرچر۲»(ARCHER2) انجام شد، دریافتند که آلاینده ها را می توان به دو روش حذف نمود. این روش ها به نیروی جاذبه در بازی بین قطرات آب، آلاینده و مولکول های روی سطح بال های حشره بستگی دارند.
یافته های این پژوهش نشان می دهند که وقتی نیروی قطره آب بیش از نیرویی است که آلاینده را به سطح می چسباند، آلاینده توسط قطره جذب می شود و سپس از روی بال های زنجره می غلتد یا می پرد. در موارد دیگر، نیروهای بالابر ناشی از ادغام تعداد زیادی از قطرات، آلاینده ها را به شکل یک قطره مسحورکننده از بال ها بیرون می اندازند.
دکتر «سریهری پروماناتک»(Sreehari Perumanathk)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: ما حالا درک بهتری از این مساله داریم که بدون استفاده از منبع تغذیه، چگونه سطوح را می توان ضدعفونی کرد. این کار، دامنه گسترده ای را برای پژوهش های آینده و توسعه آزمایش های جدید برای سطوح خودتمیزکننده دارد.
دکتر «متیو بورگ»(Matthew Borg)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: این پژوهش، پارامترهای حیاتی مورد نیاز را برای حذف موثر آلاینده ها از سطوح نشان میدهد و روزنه های جدیدی را برای بهره برداری از مونتاژ دقیق تجهیزات الکترونیکی و سنسورهای زیستی آینده باز می کند.
این پژوهش، در مجله «Nano Letters» به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب