شکوه کهکشان ها در بین انبوهی از گرد و غبار
اخترشناسان مجموعه ای از تصاویر کهکشان ها را به اشتراک گذاشتند که این تصاویر از داده های چهار ماموریتی که حالا بازنشسته شده اند، بوجود آمده اند.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، غبار کیهانی حاوی مواد سازنده برای تشکیل ستاره ها، سیارات و کهکشان ها است. به قول ناسا درک گرد و غبار به دانشمندان در درک بهتر هستی کمک می نماید. جهان پر از غبار کیهانی است و ستاره شناسان همچنان درحال کشف نقشی که آنها در کیهان ایفا می کنند، هستند.
حالا محققان داده های چهار مأموریت بازنشسته را ترکیب کرده اند تا نشان دهند که چگونه ابرهای غباری فضای بین ستاره ها را در کهکشان ها پر می کنند.
محققان از تصاویر رصدخانه فضایی هرشل استفاده کردند. تلسکوپ فضایی هرشل یک تلسکوپ فضایی است که از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ کار می کرد. ابزارهای سرد این تلسکوپ مادون قرمز به اندازه ای حساس بودند که طول موج های نوری را که چشم انسان قادر به تشخیص آن نبود تشخیص می دادند و این امر به ستاره شناسان این امکان را می داد تا گرمای اجرام کیهانی را مشاهده کنند و مستقیما ابرهای سرد گاز و غبار را نقشه برداری کنند.
اما در حالیکه نقشه های گرد و غبار هرشل ساختارهای ابر غبار پیچیده ای را نشان می داد، محدودیت ها در طراحی تلسکوپ به این مفهوم بود که تا ۳۰ درصد از کل نور انتشار یافته توسط غبار را نمی توانست نشان دهد. جهت کمک به پر کردن این شکاف ها، محققان مشاهدات خویش را با داده های سه مأموریت بازنشسته دیگر به نامهای رصدخانه پلانک آژانس فضایی اروپا همراه با ماهواره نجومی فروسرخ ناسا و کاوشگر زمینه کیهان ترکیب کردند.
کاوشگر زمینه کیهان(Cosmic Background Explorer) یک تلسکوپ فضایی است که جهت بررسی آسمان در زمینه کیهان شناسی فرستاده شده است. علت پرتاب این تلسکوپ مطالعه تابش زمینه کیهانی(CMB) بود. در کیهان شناسی تابش زمینه کیهانی، تابشی الکترومغناطیسی است که سراسر کیهان را پوشانده است.
"کریستوفر کلارک"(Christopher Clark) ستاره شناس موسسه تلسکوپ علوم فضایی در مریلند که در ایجاد این تصاویر جدی نقش مهمی داشت، اظهار داشت: این تصاویر بهبود یافته هرشل به ما نشان داده است که اکوسیستم غبار در این کهکشان ها بسیار پویا هستند.
در این مطالعه محققان تصاویری از کهکشان آندرومدا، کهکشان مثلث و ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک ثبت کردند. کهکشان مثلث یا کهکشان سه گوش یا مسیه ۳۳ یا ان جی سی ۵۹۸ یک کهکشان مارپیچی در صورت فلکی سه سو است. سومین کهکشان بزرگ مارپیچی آن هم در بین کهکشان های گروه مرکزی، کهکشان مثلث است که نسبت به کهکشان آندرومدا و راه شیری بسیار کوچک تر است. این کهکشان که حدود ۳ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد در آسمان زمین در فاصله بسیار نزدیکی به آندرومدا قرار دارد.
در این تصاویر نفس گیر، درخشش رنگ قرمز نشان دهنده وجود گاز هیدروژن است که هیدروژن هم رایج ترین عنصر در جهان است. گرد و غبار گرم تر که با تشکیل ستاره ها بیرون می آید و دانه های غبار را گرم می کنند، به رنگ آبی نشان داده شده است.
در تصاویر دیگر، بادهای شدید ستارگان تازه متولد شده، گرد و غبار و گازهای اطراف را از بین برده و در نتیجه فضاهای خالی بوجود آمده است. به قول ناسا، نور سبز اطراف آن حباب ها نشان دهنده گرد و غبار سرد انباشته شده توسط آن باد ستاره ای است.
باد ستاره ای(Stellar wind) به جریانی از گاز که از بخش بالای جو ستاره خارج می شود، می گویند. این باد با جریان فوران دوقطبی که آنرا ستارگان جوان بعنوان علامت مشخصه خود تولید می کنند متفاوت می باشد، چونکه بادهای ستاره ای معمولاً کروی متقارن نیستند. شدت باد ستاره ای در ستارگان متعدد شدیدا متفاوت می باشد و در هر زمانی با اوقات دیگر متفاوت است. ستارگان داغ، درخشان، بزرگ و پرجرم مانند فراغول ها و ابرغول ها بادهای ستاره ای نیرومندی دارند که سرعت شان گاه به هزاران کیلومتر بر ثانیه می رسد.
غبار کیهانی که در کهکشان ها جمع می شود دارای خیلی از عناصر شیمیایی است که برای تشکیل ستارگان، سیارات و کهکشان ها ضروری می باشد. این دانه های غبار همینطور می توانند اطلاعاتی در مورد محیط کیهانی خود آشکار کنند، چونکه دائما توسط ستاره های درحال انفجار، بادهای ستاره ای و اثرات گرانش درحال شکل گرفتن هستند.
منبع: كوتاه كننده لینك
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب